Wilhelm Pieper, burmistrz miasta w latach 1897-1921; bardzo zasłużony w historii Rastenburga/Kętrzyna. Urodził się 17.101861r. w miejscowości Horsthausen koło Bochum. Wieku 30 lat w 1891r. wstąpił do służby w administracji podejmując pracę w Annen w Westfalii jako sekretarz miasta. W 1895r. został wybrany burmistrzem miasta Pillau (Bałtijsk). Stamtąd przeszedł do pracy w Rastenburgu. Urząd burmistrza rozpoczął dnia 1 kwietnia 1897r. i pełnił tę funkcję do 1 lutego 1921r. aż do chwili przejścia na zasłużoną emeryturę. 24-letnie rządy burmistrza W. Piepera były dla miasta okresem niezwykle szybkiego rozwoju. Można śmiało stwierdzić, że ten człowiek wprowadził miasto w XX wiek. Pierwszym wielkim wyzwaniem dla nowego burmistrza była budowa koszar piechoty. W ciągu 1,5 roku wybudowano za sumę 2,8 mln marek zespół budynków koszarowych, który uroczyście oddano do użytku 1.10.1898r. Po wybudowaniu koszar W. Pieper zainicjował budowę gazowni, wodociągów, kanalizacji i nowej rzeźni. Budowa całej infrastruktury komunalnej trwała kilka lat. Dnia 3.12.1912r. oddano do użytku zespół budynków koszarowych przeznaczonych dla 82. pułku artylerii polowej (obecnie budynki firmy Philips). Zabudowywać zaczęto ulice wiodące od ówczesnego placu Wilhelma do koszar. Wzrost liczby ludności (z 8000 do 13.000) wymusił na burmistrzu podjęcie działań w kierunku rozwoju szkolnictwa. Rozpoczęto więc rozbudowę szkół, jak również tworzenie nowych. Przebudowano średnią szkołę dla dziewcząt, a następnie przekształcono ją w państwowe liceum. W 1907r. przeniesiono do miasta szkołę przygotowawczą dla nauczycieli i seminarium nauczycielskie (Preparanda), dla której w 1909r. wybudowano budynek (obecnie siedziba ZUS przy ul. Reja róg Wojska Polskiego). Kładł szczególny nacisk na opracowanie perspektywicznego planu rozwoju przestrzennego miasta. Pomagała mu w tym jego niesamowita energia i siła przebicia. Usposobienie i cechy charakteru burmistrza W. Piepera przyczyniły się do zdobycia poważania wśród jego urzędników, ale czyniły go, gdziekolwiek się pojawił, szanowanym, o dużym autorytecie, przedstawicielem miasta. Związek Miast Niemieckich wybrał go do zarządu, a w końcu nadał mu tytuł członka honorowego. Niezapomniana była jego postawa w czasie okupacji miasta na przełomie sierpnia i września 1914r. przez oddziały armii rosyjskiej. W. Pieper pozostał w mieście i jako burmistrz troszczył się o spokój, porządek i zaopatrzenie, dzieląc niedostatek wraz z mieszkańcami. Był w tym czasie zakładnikiem Rosjan i wielokrotnie groziło mu niebezpieczeństwo. Jednak pieniądze z kasy loży masońskiej oraz wpływy i powiązania pozwoliły mu ochronić miasto. W 1917r. został wybrany ponownie na urząd burmistrza, otrzymując dodatkowo tytuł „Pierwszego Burmistrza”. Szczególne zainteresowanie wykazał upiększeniem miasta. Był współorganizatorem i długoletnim przewodniczącym Verschonerungsvereins (Towarzystwo Upiększania Miasta). To on założył istniejące do dziś kompleksy zieleni przy siedzibie starosty i zamku, który kupił od państwa za 240 tys. marek. Zieleń wokół jeziorka miejskiego to też zasługa burmistrza. Z jego inicjatywy zaprojektowano i wykonano tereny zielone przy pl. Piłsudskiego, a także zalesiono tereny Galgenberg (tzw. Górka Poznańska). Od niego wyszedł pomysł założenia ogrodu strzeleckiego, który został zrealizowany w 1909r. przy pomocy miejscowych kupców, a zarazem członków zarządu miasta H. Erdtmanna i F. Rohmanna. Za jego kadencji miasto na szeroką skalę wykupywać zaczęło okalajace miasto tereny domeny królewskiej i państwowej. I tak w 1908r. wykupiono tereny przystanku poczty dyliżansowej (obecnie tereny Szkoły Podstawowej nr 1), w 1913r. gospodarstwo miejskie (Stadtgut) Rasthoehe, które w latach 20. i 30. przeznaczono pod zabudowę mieszkalną dla kadry wojskowej pobliskiego garnizonu i pod budowę domów jedno- i dwurodzinnych (obecnie zabudowa w kwartale ulic Żeromskiego, Kwiatowa, Pomorska, Gdańska, Sikorskiego), a w 1919r. wykupiono majatek ziemski Tannenhof (obecnie tereny szkoły przy ul. Kazimierza Wielkiego nr 12). Burmistrz W. Pieper odkupił od właściciela majątku w Turwągach tereny, powiększając obszar lasu miejskiego. Żywo interesował się historią miasta. Posiadał cenne historyczne dokumenty miejskie, które ustrzegł przed zniszczeniem. Kompletował je z myślą, aby umieścić w przyszłym muzeum regionalnym. Czasy rozruchów rewolucyjnych 1918r. nie pozwoliły mu odnaleźć się w rzeczywistości. Pracę utrudniała mu dodatkowo choroba, która stała się bezpośrednią przyczyną złożenia rezygnacji. Miasto nadało mu w 1921r. tytuł honorowego obywatela miasta. Zmarł 12.09.1922r. pochowany na miejscowym cmentarzu. W podziękowaniu swemu wspaniałemu burmistrzowi rada miasta nazwała ówczesną ulicę Rosselerweg (obecnie ul. Żeromskiego) jego imieniem oraz ufundowała w 1925r. pamiątkowy kamień (z napisem: „Pieper Weg”) w lesie miejskim Turwągi (Stadtwald Thurwangen), obecnie na terenie muzeum w Owczarni.
Information
Autor
fot. z archiwum Bildarchiv der Kreisgemeinschaft Rastenburg
Powered by Open Source
Starostwo Powiatowe w Kętrzynie - 2021
Zgodnie ze znowelizowaną ustawą „Prawo telekomunikacyjne” (Dziennik Ustaw z 21.12.2012, poz. 1445), która weszła w życie z dniem 22 marca 2013 roku informujemy, że strona archiwumpowiatowe.pl wykorzystuje ciasteczka. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym.
